Voor Elsschot behoorde Een Ontgoocheling tot zijn ‘liefste’ werk. Hij had een zwak voor dit ‘verhaal uit mijn jongensjaren’, en was verheugd als iemand zijn sympathie deelde: ‘Dat uw voorkeur naar Een Ontgoocheling gaat, bewijst dat het u aan litterair sentiment niet ontbreekt.’
De reacties op de tweede druk (de eerste werd niet opgemerkt door de pers) waren wisselend: hoewel sommige critici de tragiek en humor konden waarderen, vonden de meeste de novelle wat ‘alledaags’. Elsschots lezers dachten er anders over, want Een Ontgoocheling werd uitstekend verkocht. Een van de kopers was Simon Carmiggelt. Hij las het boek dezelfde avond nog uit en wist: ‘Dit is volmaakt schrijven. [...] Ik had mijn literaire vader gevonden.’