Manjula (1960) schrijft al verhalen vanaf haar jeugd. Ze werd dramadocente en actrice bij een jeugdtheater in Amsterdam, maar stopte met werken na een ingrijpende ziekte. Ze reisde naar India, Australië en Nepal en deed er veel nieuwe indrukken op. Haar verhalen spelen zich af in een kleurrijke wereld, en gaan vaak over mensen die op zoek zijn. Australië en de geheime wereld van de Aboriginals hebben haar geïnspireerd tot het schrijven van De dans van de Zeearend, een jeugdverhaal voor 12 jaar en ouder.

Karel, een Amsterdamse puber, gaat op vakantie naar Australië. Daar logeert hij op het landgoed van zijn nichtje Jenny. Hij leert er paardrijden als een cattle-boy en sluit vriendschap met Tim, de Aboriginal jongen. De zeearend verschijnt en valt Jenny's pony's aan. John, de bush-walker neemt hem mee op een nachtelijke tocht door het natuurreservaat. Daar daagt de Zeearend hem opnieuw uit. In de kloof van de verdwenen Aboriginal clan komt een oud verhaal tot leven en moet Karel zijn vuurdoop ondergaan.

Een verhaal over oude wonden en je eigen weg durven gaan, over verliefdheid en vriendschap, over alleen zijn en luisteren naar je hart, over Miwing en de dans van de Zeearend.